kabil ::: ("ka" uzun okunur, a. s. kabûl'den.) : 1) kabul eden, kabul edici. 2) olan, olabilir, (bkz. : mümkin).

kabil-i emânet ::: insan (emânet kabul eden-) : [âyet-i kerîmeye telmîhan]

kabil-i feyz-i safa ::: neşenin feyzini kabul eden.

kabil-i hitâb ::: kendisiyle konuşulabilir, söz anlar.

kabil-i inkisar ::: kırılabilir, kolaylıkla kırılması mümkün olan şeyler.

kabil-i inkişâf, ::: geo. bir yanından kesilip bir düz üzerine tatbik olunduğu zaman, yırtılmadan, bükülmeden bir satıhları ('düzeyleri) bir düz hâline gelebilen şekiller, cisimler.

kabil-i istînâf ::: huk. bidayet mahkemelerinden verilip de, başka bir mahkeme tarafından görülen ve muhakemesi kanunen caiz ve mümkün olan (dâvalar).

kabil-i kısmet ::: huk. [eskiden] kendisinden maksut olan menfaat zail olmıyacak veçhile takdime sâlih olan müşterek mal.

kabil-i temyiz ::: huk. temyiz mahkemesince görülebilecek olan [dâvalar] . 3) yetişebilir, istidatlı. 4) i. erkek ebe.

kābîl ::: gibi

kâbil ::: gibi , kabul eden , olabilir , mümkün , yetenekli , türlü

kâbil ::: ‬mümkün

kâbil ::: yetenekli

kabil ::: (